Śmierć osobnicza (mózgowa) jako przesłanka dopuszczalności przeszczepu ex mortuo

W artykule przedstawiono problematykę śmierci osobniczej (mózgowej) jako przesłanki dopuszczalności przeszczepu ex mortuo. W pierwszej kolejności zostały opisane podstawowe zagadnienia dotyczące pojęcia transplantacji oraz jej rodzajów występujących w piśmiennictwie medycznym. Dalej poruszono tematykę śmierci i jej rodzajów w kontekście transplantacji, podkreślono również występującą w doktrynie różnicę utożsamiania śmierci klinicznej ze śmiercią pozorną, a także przedstawiono występujący w literaturze sztuczny podział śmierci ze względu na narządy, tj. mózg, płuca i serce. Głównym punktem pracy jest zagadnienie śmierci mózgowej (osobniczej). Wskazano wątpliwości natury prawnej, medycznej i społecznej odnośnie do tej przesłanki. Wskazano na metodykę pracy przy ustaleniu śmierci mózgowej. Zwrócono uwagę na fakt zmiany definicji na gruncie obowiązującej ustawy transplantacyjnej. W dalszej kolejności zostało poruszone zagadnienie śmierci wskutek nieodwracalnego zatrzymania krążenia. W podsumowaniu zebrano w sposób ścisły wątki omawiane przez całą pracę i wspominano o innych przesłankach dopuszczalności przeszczepu ex mortuo.